Op 14 december sloten de Kleppers hun fietsseizoen feestelijk af met een gezellige receptie en een rijkelijk pastabuffet, verzorgd door het Het 8ste Sacrament.
De voorzitter trapte de avond op gang met een korte terugblik op een jaar vol hoogtepunten: een sterke opkomst bij ritten en activiteiten, een geslaagd Klepperweekend en maar liefst 3x winst in de kermiskoersen bij de Ballasthoeve in augustus!
Daarnaast werd de Klepper van 2025 in de kijker gezet: Peter Stelten won overtuigend het klassement en mocht dit jaar dik verdiend de trofee van Belaserd mee naar huis nemen. Proficiat!
Een bijzondere dank ging ook naar Jan en Evy van het 8ste voor hun gastvrijheid, de wekelijkse hapjes en de gezelligheid.
Ook dank aan hoofdsponsor Flanders Food Productions, het bestuur en vooral aan alle leden die samen dit seizoen tot een succes maakten!
De Kleppers wensen iedereen een gezellige eindejaarsperiode met familie en vrienden.
Met het weekend achter de rug en de herfst voor de deur is het traditiegetrouw weer tijd voor de slotrit. Ondanks dat het weerbericht een melancholische herfstzon aankondigde, doemden er toch een aantal regenbuien op. Geen buien die onze gerespecteerde voorzitter inspireerde een rechtsomkeer te maken , maar van een andere soort. Helaas klonk onze groepsapp de dagen voor de rit als een afzegconcert met concerto’s gedirigeerd door het grote boek der excuses. Dit weerhield 14 kleppers er echter niet van om er toch vol voor te gaan. 14!? Nee toch niet, 13 want helaas draaide er nog een collega zijn jas (en dat gebeurt blijkbaar wel eens vaker).
De rit zelf was allesbehalve een heroïsche strijd tegen de elementen. Geen wind die de tranen uit je ogen ranselt, geen kuitenbijters die je doen twijfelen aan je levenskeuzes. Nee, het was een gezapige tocht, alsof de wegen zelf fluisterden: “Doe maar rustig aan, Klepper.”
Aangekomen aan de stop Paalse (Sur)plas nam één iemand dat wel héél letterlijk en liet zich inspireren tot een spontane Duvelpauze. Want waarom niet? Als de benen niet protesteren, mag de keel ook wat hebben.
Na een korte onderbreking werden, onder het motto, een ezel stoot zich geen 2x aan dezelfde fiets (Jan toch!), de laatste 40km van het seizoen aangevat. Het gezapige zette zich lustig door want zelfs de betere lekke band en/of mechanisch probleem hadden weinig zin zich nog wat moe te maken.
Aangekomen aan het Het 8ste Sacrament werden de fietsen gestald en was de tafel al rijkelijk gevuld met haring en kipkap. Een culinair duo dat alleen door echte Bourgondiërs begrepen wordt! Er werd gehapt, gesmakt en amai amai, ook nog goed gelachen. Weer een seizoen afgerond zoals het een Klepper betaamt: met smaak, humor en uiteraard wat gerstenat!
Aan alle kleppers: Bedankt voor het mooie seizoen, alsook aan het bestuur voor de traktaties, de ritten en om alles weer in goede banen te leiden!
Elk jaar wordt er reikhalzend uitgekeken naar de apotheose van het wielerseizoen, 3 dagen fietsen op hoog niveau, alles gebundeld onder de naam Klepperweekend.
Weken van tevoren werden de messen geslepen, de kettingen gesmeerd, de mooi voorbereide ritten uitvoerig bestudeerd. Geen rit werd nog overgeslagen, zelfs de regen werd getrotseerd door onze fanatici. Zelfs de grootste tegenstanders van een lichte regenbui, schrokken nu zelfs niet meer terug van het noodweer. Zonder iemand bij naam te noemen, wil ik gerust de initialen vrijgeven. (L.O.).
Even vermelden dat onze weerregulator K.N. nochtans echt zijn moeite heeft gedaan om bepaalde ritten te annuleren zodanig dat de Optima Forma bij sommigen toch iets achterwege zou blijven. Alle boycots ten spijt, trapte J.C. en consoorten niet in deze listige communicatie van K.N. en hadden maar één boodschap hoog in het vaandel “Rijje” zoals B.H. dit zo mooi kan verwoorden.
Maar we wijken af, we spoelen even terug naar vrijdagochtend.
20 Kleppers stonden in sportieve outfit aan onze thuisbasis het 8ste. De nodige cafeïne werd reeds gedronken, herinneringen aan vorige edities kwamen nog eens ter sprake. Gebeden werd er voor goed weer…
Zoals het een professioneel wielerteam betaamt, was de auto- en kamerververdeling reeds lang van tevoren gebeurd. Met T.S. hebben de Kleppers iemand in huis, die haarfijn deze logistieke puzzel kan leggen.
Eens aangekomen in Hombourg, konden de fietsen vertrekkensklaar gemaakt worden. Wel schrokken sommigen onder ons van de kou. Dus die windstopper toch maar aandoen…
J.C. en M.B. hadden zich maandenlang verschanst achter de tekentafel, vrouw en kinderen weken genegeerd om toch maar een excellent parcours te kunnen voorleggen. En of ze daar in geslaagd zijn, onze allerbeste complimenten voor deze topprestatie…
Zo hebben we Verviers eens op een andere manier leren kennen, deze stad heeft zo’n indruk op ons gemaakt dat er alvast weekendjes Verviers met de vrouwen werden geboekt. Ook het aanpassen van de start- en eindpunten op zaterdag, zorgden ervoor dat de oud-scouts in het voordeel waren qua oriëntatie. In Monschau was er een kermis geregeld, geregeld speelde een fanfare voor ons, jawel alles was tot in de puntjes geregeld.
We zoomen even in op de zaterdagrit aka de koninginnerit, ondergetekende kan namelijk niet alles prijsgeven van zo’n weekend.
Ik neem jullie even mee naar zaterdagochtend 9u30, de temperatuur ligt rond de 8°, iedereen heeft overschoentjes aan, de jongens met lage vetpercentages zitten rillend op hun ros het startschot af te wachten, F.V. checkt zijn banden nogmaals, zinloos gezien het latere verloop. B.B. laat zijn creativiteit de volle gang gaan, en bedenkt een nieuw spreekwoord… Onze voorzitter J.B. komt beneden zonder mouwstukken en doet de volgende uitspraak: mouwstukken zijn voor zjanetten. De 19 anderen kijken bedenkelijk en categoriseren deze uitspraak onder de noemer “machopraat”.
Onder een lichte miezerbui wordt de start gemaakt, 2 afstanden worden ter beschikking gesteld, 135 km (2.000 hoogtemeters) oftewel 170 km (2.800 hoogtemeters). Al vrij snel wordt de groep in 2 gesplitst, een organisch schifting noemen ze dat.
De regenbui blijft ons een beetje achtervolgen, wat weegt op de gemoedstoestand van sommigen. Flashbacks naar 3 jaar geleden waar we allen als verzopen katten rondfietsten, werden een gespreksonderwerp.
Gelukkig had het weer medelijden met ons, en besloot het met eensgezinde krachten de zon ten tonele te voeren. Zo konden de ritten in een aangename en positieve sfeer afgerond worden.
Graag willen wij nog onze 2 keukentoppers bedanken, een oprechte dankjewel aan P.N. en F.V.H.
Tevens willen wij B.B. als vernieuwer van de Nederlandse taal aanstellen. Hij gebruikt spreekwoorden die nog niet zo gekend zijn maar dat gaat rap veranderen. Bij deze een warme oproep van onze volgers en sympathisanten om de volgende zin te integreren in hoogstaande gesprekken: “uit de hondswind zetten”. Voor zij die niet weten wat het wil zeggen, wij weten het ook niet.
Zaterdag 12 juli. Een heerlijke zomerdag om er weer eens wat langer op uit te trekken. Stipt 8u00 stonden we met 10 kleppers klaar aan het 8ste sacrament. Vol goesting trokken we weer de baan op. Rustig opwarmend met een zachte rugwind kwamen we toch weer mooie, nieuwe paden tegen. Nieuwe paden waar de één al wat meer last had om de juiste weg te vinden dan de ander. Al werd snel duidelijk dat er op magische wijze verschillende routes werden gedownload. Ter hoogte van Bokrijk zijn Marc en Kris, wiens lichaam toch nog wat moest bekomen van zijn Rometripje, met een ommetje terug huiswaarts gekeerd. Waardoor de kopbeurten van de overige 8 mekaar iets sneller opvolgden. Geen probleem voor de voorzitter, die met een duidelijk voedingsplan onderweg was. Een plan dat hij op 1 snoepje na minutieus heeft opgevolgd. Met superbenen als gevolg. Een voedingsschema waardoor hij zijne spaghetti er met veel moeite binnen kreeg in het ‘ t Velohofke. Een fijne locatie overigens voor onze tussenstop. Voor ieder wat wils. Lekker gegeten, tussen de beestjes. Vriendelijke bediening met ijsblokjes in ons drinkbussen. En voor de liefhebbers een bikewash ter beschikking. Met nog een 80km voor de boeg dan maar terug het glooiende landschap in richting Pelt. Genietend van de streek, en toch ook een beetje afzien van de heuveltjes voor sommigen onder ons, werd snel duidelijk wie de betere benen had. Benen die maar wat graag een extra kopbeurt voor hun rekening namen. Waarvoor dank. Eens terug aan Het 8ste Sacrament mochten we weer gezellig genieten van een hapje en drankje op terras waar de zon ondertussen ook helemaal was doorgebroken. Merci voor de fijne rit kleppers. En Merci voor de versnaperingen en het organiseren aan het bestuur. Een dankbare, voldane Klepper.
De laatste zaterdag van maart: traditiegetrouw het startschot van een nieuw Kleppers-seizoen!
Om 9u verzamelden dan ook een twintigtal Kleppers in vol ornaat aan Het8stesacrament: groen-witte Flanders Food Productions outfit, opgeblonken kaders, gesmeerde kettingen en vooral veel lachende, gemotiveerde gezichten.
Na de gebruikelijke groepsfoto en een woordje van de voorzitter werd in 2 groepen koers gezet richting Koersel. Een mooi lentezonnetje, droge wegen en wind in de rug: perfecte omstandigheden die meteen de toon zetten voor hopelijk weer een geslaagd seizoen!
Gezellig keuvelend gleden de kilometers voorbij, waarbij het ook mooi was om te zien dat het klassement van de ‘Platte banden koning’ weer serieus wordt genomen. Eén Klepper gooide meteen al zijn kaarten op tafel en nam alvast stevig de leiding door 2x lek te rijden.
Een andere Klepper koos er dan weer voor om deze competitie aan zich te laten voorbij gaan. Bij hem deed de tubeless melk zijn werk, zelfs in die mate dat de arme man naast hem getrakteerd werd op een douche.
Op de terugweg en met de wind in het nadeel werd meteen duidelijk wie niet had stil gezeten deze winter en dat velen bezig zijn met hogere doelen later dit jaar. De alarmbellen gingen volledig af toen de ene groep de andere in het vizier kreeg. In gestrekte draf werden de laatste kilometers richting het 8ste Sacrament aangevat, waar we door de club werden getrakteerd op een middagmaal en enkele drankjes en waar zoals steeds gezellig werd nagekaart en vooruit gekeken naar wat komen gaat.
Goed begonnen is half gewonnen: deze openingsrit was alvast een schot in de roos!
Dit jaar zijn we trots om namens De Kleppers een bedrag van 1000€ te mogen schenken aan Palliovik. Dit bedrag werd verzameld dankzij de enthousiaste verkoop van ons bier, Ne Klepper.
Als trotse “Kleppers” zijn we blij dat we op deze manier kunnen bijdragen aan de inzet die Palliovik doet voor palliatieve thuiszorg voor kinderen
Wij danken iedereen die ons bier heeft gekocht en geproefd en zo heeft bijgedragen aan dit mooie bedrag.
Wat een geslaagd seizoen hebben we achter de rug, met enkel hoogtepunten die we niet snel zullen vergeten. Het seizoen werd gekenmerkt door natte weersomstandigheden. Zoiets hadden we nooit eerder meegemaakt! Ondanks deze onvoorspelbaarheid bleef de opkomst hoog zowel bij de dinsdagritten alsook bij activiteiten.
Dit jaar hebben we ons als kleppers ook ingezet voor het goede doel. We ondersteunden de gemeente Pelt als middagstad voor de 1000km tegen kanker.
Het was niet alleen een prachtige ervaring, maar het gaf ons ook veel voldoening om als Kleppers een steentje te kunnen bijdragen.
Ook steunen we dit jaar Vzw Palliovik een organisatie die zich inzet voor palliatieve thuiszorg voor kinderen. De opbrengst van ons klepperbier, “NE KLEPPER” speciaal gebrouwen voor ons 10jarig jubileum, gaat integraal naar hun en is tevens nog steeds te verkrijgen in Het 8ste Sacrament.
We zijn trots om als Kleppers weer ons goed en nobel hart te laten zien.
Belangrijk moment dit jaar was de Klepper van het Hageland, waarin we na een mooie dag de keerzijde ook meemaakten met gelukkig een goede afloop.
Ons 10-jarig jubileum, een ware mijlpaal waarin kleppers, ex-kleppers en partners samen een prachtige avond hebben beleefd. Het was een goed gevulde avond vol plezier, en het was duidelijk dat er door de jaren heen een sterke vriendschapsband is ontstaan binnen De Kleppers.
Ook onze rit naar de Village Départ en de indrukwekkende derde overwinning op rij in de ploegentijdrit bij de Ballasthoeve waar we als Kleppers sterk vertegenwoordigd waren zijn knappe prestaties. Met Joris en Benny al drie jaar als vaste waarden in dit succes, mogen we trots terugkijken op dit prachtige resultaat.
Als kers op de taart was er ons Kleppersweekend in Medendorf, waar we drie dagen hebben genoten van de prachtige omgeving en de goede sfeer. Een speciaal dankwoord aan de stuurgroep – Marc, Tim en Joris – en natuurlijk onze hulpkoks Paul en Frank die ervoor zorgden dat we elke dag heerlijk werden verwend zowel ‘s morgens als bij aankomst en ’s avonds.
We kijken ook al naar volgend seizoen en zijn volop aan het brainstormen om er opnieuw iets moois van te maken. Ideeën zijn altijd welkom, dus aarzel niet om ze te delen. Iedereen kan nu de batterijen weer opladen, zodat we er volgend jaar weer volop tegenaan kunnen gaan.
Tot slot wil ik graag onze Sponsors en het Bestuur bedanken.
Het Bestuur om er steeds hun sterke schouders onder te zetten om van elk seizoen iets moois te maken, onze Sponsors Flanders Food Productions – Nobel – Het 8ste Sacrament en Goliath Graphic Solutions.
Dankzij hun steun en betrokkenheid zijn we in staat om als Kleppers mooie dingen te bereiken. Hun bijdrage is van onschatbare waarde en hopen deze samenwerking nog lang voort te zetten. Samen maken we er ongetwijfeld volgend seizoen opnieuw een geweldig seizoen van!
Na maanden van aftellen stonden op vrijdag 21 Kleppers (nee, niet het bier, dat waren er meer) klaar aan het 8ste Sacrament om aan hun jaarlijkse 3-daagse te beginnen. Vele anciens, aangevuld met enkele Kleppers van de nieuwe lichting. De uitvalsbasis was dit jaar de Snowview Lodge in Medendorf, op de grens van de Belgische en Duitse Eifel. Heuvelachtig volgens de ene, licht golvend volgens de andere. Ook dit jaar ging er een kookploeg mee, bestaande uit Frank en Paul, die er voor zorgden dat we niets te kort kwamen. Waarvoor onze dank!
Na een autorit van een 2-tal uurtjes en een kleine versnapering kwamen we aan bij onze uitvalsbasis op een hoogte van 550m. Wat ook meteen impliceerde dat we elke dag met een fikse beklimming eindigden. De koffers werden vlug uitgeladen, de fietsen in gereedheid gebracht en vestimentaire keuzes werden overwogen. Met wat geluk zouden we het droog houden en de temperatuur zat wel goed zo net na het middaguur. De eerste rit zou grotendeels de Ourdalroute volgen, was 102 km lang en bevatte 1650 hoogtemeters. Waren we klaar? En of! Weken en maanden van voorbereidingen, trainingskampen, hoogtestages, voedingsplannen, mentale en fysieke coaches, mentale oorlogsspelletjes via WhatsApp, geen alcohol (of minder) de laatste weken, investeringen in nieuw materiaal… Alles om in orde te zijn voor dit weekend. Nog een groepsfoto en… Jetzt geht’s los! Voor wie zijn gsm nog moest wegsteken of zijn gps nog niet had ingedrukt was het te laat. Als een bende losgeslagen renpaarden doken we de vallei van de Our in. De kop van de koers zagen we niet meer terug. Natuurlijke selectie. Voetjes op de grond. Al snel werden er enkele groepjes gevormd en Jan hield vanuit de achterste gelederen in de gaten of er niemand werd achtergelaten. Bedankt voorzitter! Na een 65-tal kilometer passeerden we in Sankt Vith de gekende Bäckerei Fonk waar een plotse suikerdip werd verholpen met een rijstaart en een cola. Voor sommigen was dat nog niet genoeg en volgden er nog een smos en als toetje een koffiekoek. Vooraan legden de Wouten er de pees op, achteraan beslisten B.D en K.N om all-in te gaan voor de laatste 35 kilometer met algemene verbrokkeling tot gevolg. Er werd zelfs een roofvogel gespot die klaar zat om lijken te pikken. Waar bij sommigen de benen leegliepen en de regenbui niet vermeden kon worden, stonden de eersten al onder de douche en konden zij al genieten van een heerlijke Pasta à la Marco. Onze voorzitter zag dat iedereen het wel ging halen en rolde eigenhandig nog een deel Kleppers op. Tegen 17u waren ook de laatsten binnen en konden zij ook de beentjes onder tafel schuiven. Een geslaagde eerste dag werd afgesloten met, hoe kan het ook anders, enkele Kleppers (nu wel het bier). En omdat zaterdag een zware dag ging worden werd het niet te laat en lag iedereen op tijd onder de wol.
Dankzij onze kookvaders konden we zaterdag in alle rust opstaan en genoten we van een uitgebreid ontbijt. Buitentemperatuur: 6°C. Maar het bleef droog en het zou opwarmen doorheen de dag. Het programma: de Koninginnenrit met keuze uit 136km (2100hm) of 180km (3150hm). In het eerste deel lag een prachtige ravel van een 10-tal km waar het tempo serieus werd opgetrokken. De routes liepen grotendeels over hetzelfde parcours met een splitsing in Sinspelt om ’s middags uit te komen in Vianden waar er lunch voorzien werd in de “Bistro City Corner” (of was het nu “Madamme Marianne”). Hier was er vertwijfeling over de definitie van een broodje hesp (waar kaas bij zat) of een smos kaas (zonder ei!?) of een broodje zonder groenten maar met komkommer en sla… Soit, iets gegeten en gedronken en snel weer de fiets op. We zagen nog net de Kleppers van de lange route aankomen en zagen dat ook daar al enkele cartouches verschoten waren. Waren de Wouten bezig met hun slachting of zou er een verrassing in de maak zijn? De namiddag beloofde nog pittig te worden, het zwaarste moest nog komen. Volgens de ene zaten we toen aan helling 7 van de 19, de andere beweerde aan 11 van de 35. Het zouden in ieder geval nog 1400 hoogtemeters zijn en het was kwestie van doseren. Bij deze ook nogmaals dank aan de koptrekkers in onze groep. En wat volgde was beestachtig. Er zat zelfs een helling bij met stukken tot 16.8% … Maar zelfs dat konden alle Kleppers verteren. Ook 2 lekke banden in de laatste 20km konden de pret niet bederven. De slotklim werd door de 135km-groep zo goed als gezamenlijk aangevat maar op die 5km vielen de maskers toch definitief af en zat ieder op zijn plaats. Voetjes nogmaals op de grond… En hoe zat het bij de 180km-groep? Tot onze grote verbazing zagen we 3 renners de hoek om komen. Niemand minder dan Butje had de Wouten kunnen temmen! Petje af hiervoor. In groepjes kwamen ook de laatste Kleppers binnen met elk hun verhaal van de dag. De ene had enkel het achterwiel van zijn voorganger gezien, de andere keek nog even of hij voldoende intens getraind had. Maar elke Klepper leverde een topprestatie vandaag. De dag werd afgesloten met een heerlijke BBQ door chefs Franko en Paulo, de calorieën werden aangevuld met gerstenat en ieder deelde zijn verhaal van de dag. Het was een topdag.
Dag 3 zou in het teken moeten staan van recuperatie. Maar niets was minder waar. 63km met 1100 hoogtemeters, langs het meer van Bütgenbach met onderweg ook een mooie ravel. Enkele Kleppers namen een snipperdag en zagen de lokale fauna en flora (bakken bier, een rode wouw, de soldaten van Elsenborn op dropping, een skiër,….) anderen voelden de inspanningen van de voorbije dagen doorwegen en zagen enkel hun voorgangers. De uitdrukking “door het bos de bomen niet meer zien” werd hier “door het bos het meer van Bütgenbach niet zien”. Het werd nog een pittig laatste uur, een fantastische afdaling op een zondagse septemberochtend en last but not least, de slotklim naar ons verblijf. Hier stonden onze chefs weer klaar met de restjes en sloten we in groep het weekend af.
De terugrit naar Pelt verliep vlekkeloos waar in het 8st Sacrament werd geklonken op een top-editie en waar al plannen werden gesmeed voor de volgende editie.
Bij deze nogmaals dank aan de werkgroep voor de voorbereiding en de prachtige locatie: Tim, Marc, Joris merci!
Bedankt ook nogmaals aan onze kookploeg: Paul en Frank, jullie maakten het ons heel comfortabel.
En bedankt aan alle Kleppers voor de sfeer, de flauwe zever, het koptrekken… Tot de volgende!
“Proef het verschil met ons speciale biertje Ne Klepper gebrouwen ter ere van het 10 jarig jubileum door Microbrouwerij Mølder & Coöp. en steun tegelijk een goed doel!
Ne Klepper is een tripelbier met een stevig hellingspercentage en heeft een Friszure afdronk.
Voor elk verkocht flesje gaat de opbrengst integraal naar Palliovik vzw
Geniet vandaag en morgen van de smaak op het Palatismaakfestival in de Pastorijtuin!
Wat startte in 2014 als een lichte aanzet om de fysieke conditie van een bende dertigers wat aan te scherpen door middel van een stalen ros, kende zaterdag 22 juni zijn apotheose in de vorm van een jubileumfeest. Weken minitieuze voorbereiding gingen hier aan vooraf wat resulteerde in een dag -en avondvullend programma. Zaterdagochtend om 9u was het alvast verzamelen geblazen om onze corebusiness nog wat extra uitstraling te geven. Alle kleppers en oud-kleppers waren van harte welkom om te verbroederen richting ons favoriete wielercafé De Cyklist. De platte banden en de “soms” verwarrende verkeerssituaties namen we er met alle plezier bij. Een Klepper blijft ten slotte een vrolijk man en is niet rap uit zijn lood te slaan. ’s Avonds was er vanaf 17u een uitgebreid avondfeest voorzien, waar uitgebreid de dorstigen gelaafd en de hongerigen gevoed werden. Onze thuisbasis en gerespecteerde stamkroeg Het 8 ste Sacrament slaagde met brio in deze opdracht. Een goochelaar en een casino zorgde voor de randanimatie waar meerderen een verslavingsproblematiek aan over hebben gehouden. Tevens mogen wij als Bestuur meegeven dat we in samenwerking met Mølder & Coöp een biertje gebrouwen hebben om ons jubileum extra in de verf te zetten. Ne Klepper is een pittig blond biertje met een alcoholpercentage van 8%. Hij zal binnen een paar weken te verkrijgen zijn in ons favoriete horeca etablissement, het 8 ste . Tot slot mogen we concluderen dat we ons 10jarig bestaan feestelijk hebben afgerond. Op naar de volgende 10 jaar.
De Kleppers 